म नारी हुँ

घर धन्दा मेलापात गर्नु छ
दाजु र भाइलाई पठाउनु छ स्कुल
मिर्मेरे भालेको डाँकसगै उठेर
उक्लनु छ आधा कोषको डाँडाको उकालो
अनि लाम लाग्नु छ पानीको लागि
आएर भ्याउनु छ घरको सारा काम
किन भने म छोरी हुँ ।

अपरिचित घरलाई आफ्नो ठानेर
समाल्नु छ मैले सबैलाई समेटेर
घरलाई मन्दिर बनाउनु मेरो कर्तव्य हो
सासू , ससुरा र श्रीमान देवता मानी पुज्नु छ
देवर , जेठाजु नन्द र आमाजुलाई
मेरो प्राण भन्दा बडि महत्त्व दिनु छ
अनि घरलाइ स्वर्ग बनाउनु छ
किन भने म बुहारी हुँ ।।

जन्माउनु छ तिमिलाई यो धर्तीमा
परिचय दिलाउनु छ मानव जिवनको
आफू मेटेरै भए पनि तिमिलाई फुलाउनु छ
मल , जल र पानीले सेचन गर्दै
जोगाउनु छ तिमिलाईअनेकौं तरहले
हुर्काइ बडाइ फल फलफलाउन
योग्य बनाउनु छ
किन भने म आमा हुँ ।।

मेरो सारा श्रृङ्गार पनि
तिम्रै चित्तासगै खरानी बनाउनुछ
मैले जन्मदै लिएर आएको पहिरन
आज खोसिदिदै तिमिलाई नै सुम्पनु छ
अनि मलाई बिरुप बनाउनु छ
किन भने मलाई यो समाजले
उपहार स्वरुप दिएको छ
हे समाज म दिनप्रतिदिन
नाङ्गिदै गै रहेछु तेरै डरले
आज म कुरुप हुदै छु
अझ म माथि तलाइ के के गर्नु छ गर
तेरा सब कुकर्म म सहन सक्छु
किन भने म नारी हुँ ।।

कवियत्री : लिला माया ढकाल गौतम